In Memoriam Rob Mostert

Tot onze grote onsteltenis en verdriet is op 9 april onze vriend, mede-oprichter en voorzitter Rob Mostert overleden. Onze aandacht en diepe medeleven gaan uit naar zijn dochter Marije en haar gezin, zijn 94-jarige moeder en zijn levenspartner Eveline.

Rob was herstellende van de behandelingen die hij had ondergaan in zijn strijd tegen een tumor in zijn hersenen. Hij leek aan de winnende hand, want op de laatste scan was de tumor niet meer te zien. Op woensdag 1 april werd hij echter in het ziekenhuis opgenomen met corona-achtige klachten en niet veel later bleek dat hij inderdaad was besmet. Behandeling op de ic was volgens de artsen niet zinvol meer, verzwakt als hij was door de strijd tegen de kanker. Op 9 april kwam er een einde aan zijn leven en verloor hij twee jaar na het verlies van zijn vrouw de strijd die de afgelopen tijd velen al verloren.

Rob werd geboren te Amboina op 8 juni 1949 en kwam in februari 1951 met zijn ouders en één jaar jongere broertje Hans naar Nederland. Het gezin werd in 1954 nog uitgebreid met de geboorte van zoon Peter. Na het eindexamen HBS-B aan het rooms-katholieke Thomas More College in Den Haag in 1968 studeerde hij in Leiden geneeskunde, waar hij in 1980 als longarts afstudeerde. Samen met zijn vrouw Annemieke met wie hij in 1976 trouwde en die in februari 2018 overleed, kreeg hij dochter Marije. Vanaf 1984 werkte hij als longarts in het Heerlense ziekenhuis en vanaf 1988 tot aan zijn pensionering in het Astmacentrum Hornerheide (thans CIRO Horn) van het Universitair Medisch Centrum Maastricht, waar hij in 2010 als directeur afzwaaide.

Op zijn overlijdenskaart staat onder meer het volgende te lezen. ‘Je was een man van weinig woorden. Warm, betrokken en vol humor. Trouw aan anderen en jezelf.’ Een typering die wij volledig kunnen onderschrijven.

De laatste jaren hebben wij Rob vooral ontmoet en gekend door de Indische genealogiebeoefening, een werkterrein waarop hij zich tot onze grote vreugde en voordeel met zeer veel enthousiasme, vasthoudenheid en behulpzaamheid manifesteerde. Nog duidelijk staat ons het beeld voor ogen van Rob die tijdens de Brabantdag Familiegeschiedenis op 4 november 2017 als een echte dokter, gezeten achter zijn tafel in de stand van de Indische Genealogische Vereniging (IGV), zijn ‘patiënten’ een voor een met veel geduld te woord stond en ‘genas’ van hun genealogische problemen.

Rob beperkte zich niet alleen tot de families in zijn eigen kwartierstaat. Zijn aandacht had ook een meer algemeen karakter en betrof de Europese samenleving in Nederlandsch-Indië als geheel en de families die daarvan deel uitmaakten. Bijzonder enthousiast werd hij als er een ‘interessante’ naam op zijn pad kwam. Binnen de kortste tijd zat hij tot over zijn oren in de genealogie van die familie en rustte hij niet voor hij alle levensloopgegevens boven tafel had gekregen.

In de periode 2013-2018 was hij lid van de redactie van De Indische Navorscher (DIN), het jaarboek van de IGV. In die hoedanigheid gaf hij vele auteurs waardevolle adviezen en hielp hij hen met het publicabel maken van hun artikelen. Hij leverde met zijn inzet als redacteur, maar ook als auteur van eigen artikelen, onmiskenbaar een uiterst waardevolle bijdrage aan de continuering van DIN en daarmee ook aan het voortbestaan van de IGV. Zijn finest hour was ongetwijfeld het jaarboek van 2014 dat geheel was gewijd aan Sumatra en waarop hij samen met zijn mede-redactielid Reinoud Vissers een onuitwisbaar stempel drukte.

Zonder terughoudenheid kan worden gezegd dat Rob een genealoog was die op zijn specifieke terrein duidelijk boven het gemiddelde uitstak. Hoewel zijn overlijden natuurlijk in de eerste plaats een tragedie is voor de mensen die emotioneel dicht bij hem stonden, is de dag van zijn heengaan ook een zeer zwarte dag voor de Indische genealogiebeoefening.

Rob bedankt voor wie je was en voor al het werk dat je hebt gedaan.

Roel de Neve en Ralph Ravestijn,

mede namens Stichting Indisch Genealogisch Erfgoed.